Blog

To set your business apart from the competition, you need new ideas.  Introducing a new product or service can be the spark that ignites your success and propels your company to new heights.  However, simply having a new idea is only the first step.  Evolving that concept into an actual product for your customers requires a lot of planning and hard work behind the scenes.  The product development phase is crucial, because even the best ideas can fall flat without the right execution of r&d product development.

A strong product development process is key for many reasons.  For example, it can be easy to lose focus during the struggle to bring a product to market.  A healthy process helps ensure that everyone concentrates on what is most important.  It also can be useful for working out any kinks in the product before it reaches its intended audience.  New products are on shaky ground already, so they need to function flawlessly and reliably to gain traction with consumers.  The product development phase also is when businesses should determine how they could market their innovations to the public.  These efforts need to look beyond the initial launch window and consider how the product will provide value in the long term.  

Product development managers and other business leaders must take a close look at their procedures for shepherding groundbreaking ideas to the marketplace if they want them to succeed.  The accompanying checklist outlines the steps businesses should take when guiding new products through the development process.

Liquiditeit, solvabiliteit en rentabiliteit

In dit artikel wordt een uitleg gegeven over de begrippen: Liquiditeit, solvabiliteit en rentabiliteit. Deze termen worden in de financiële wereld vaak toegepast. Ook zijn de begrippen vaak beschreven in de jaarrekening van een organisatie.

Wat is liquiditeit?

Het is van vitaal belang voor een organisatie om inzicht te hebben in zijn kortetermijnverplichtingen en of deze verplichtingen kunnen worden bereikt, zodat stabiliteit wordt gegarandeerd. Als de ratio’s niet voldoen aan de vastgestelde liquiditeitsnormen, bijvoorbeeld de huidige ratio, die voorraadposities en de quick ratio moet omvatten.
Een organisatie wil hiervan op de hoogte zijn, omdat instabiliteit dreigt. Door regelmatig te rekenen en het percentage en hun ontwikkelingen te bepalen blijven ze op de hoogte. Het liquiditeitspercentage kan worden vergeleken met voorgaande perioden, het verwachte budget of met de concurrenten.
Zij moeten in staat zijn om aan hun verplichtingen te voldoen. Ze kunnen hun solvabiliteit berekenen, zodat ze hun schulden op korte en lange termijn kunnen betalen, inclusief winst, wat relevant is voor een organisatie.

De liquiditeit helpt om inzicht te krijgen in de financiële situatie van een organisatie. Door middel van berekeningsratio’s en vergelijkingen met de huidige situatie, krijgt een bedrijf inzicht in zijn financiële prestaties. Ze kunnen de liquiditeitsratio vergelijken aan het begin van het jaar en aan het einde van het jaar. Deze gegevens kunnen ze naast die van de concurrenten leggen ter vergelijking. Deze worden uitgedrukt in: netto werkkapitaal, current ratio en de quick ratio. Ook wel de statische liquiditeit.

Dynamische liquiditeit

Een verhouding tussen de uitgaande geldstromen en de inkomende kasstromen gedurende een bepaalde periode van bijvoorbeeld een maand. Voor het bedrijf moet de inkomende cashflow groter zijn dan de uitgaande geldstroom. Een organisatie stelt vaak een liquiditeitsbudget op om een ​​schatting te maken van de inkomende en uitgaande geldstromen voor een bepaalde periode. Op deze manier is de kans kleiner dat de organisatie zonder geld wordt achtergelaten. Voor een bedrijf kan het relevant zijn om zowel statische als dynamische liquiditeit te berekenen.

Bepaling van de liquiditeit

De statische liquiditeit kan worden berekend op basis van de gegevens van de balans. Dit kan het saldo zijn van de financiële administratie of jaarrekeningen van een organisatie. De dynamische liquiditeit wordt hoofdzakelijk berekend voor intern gebruik. In de jaarrekening van de organisatie vinden ze in het kasstroomoverzicht het overzicht van de inkomende en uitgaande geldstromen van het afgelopen jaar. Het bedrijf moet hun inkomende en uitgaande geldstromen voor de komende jaren inschatten. Solvabiliteit is de verhouding tussen het eigen vermogen en het vreemde vermogen. Een negatieve balans van de solvabiliteit houdt dus in dat een bedrijf niet genoeg geld heeft om te kunnen betalen voor nieuwe machines, vrachtwagens of gebouwen. Het is belangrijk dat bedrijven blijven investeren om winst te maken, zodat ze moeten lenen. Een bank wil weten of het bedrijf in staat is om de lening zowel op korte als op lange termijn terug te betalen, dus een bedrijf moet een goede solvabiliteit hebben. De financiële situatie van een organisatie kan worden gemeten door de winstgevendheid, liquiditeit en solvabiliteit te berekenen. Dit zijn zowel schulden voor de korte als voor de lange termijn.

Winstgevendheid

Dit is de verhouding tussen winst en eigen vermogen. Met de winstgevendheid kunnen ze investeringsbeslissingen voor de langere termijn nemen. De belegger maakt een afweging tussen het risico en het rendement per belegging, waardoor het van vitaal belang is om de winstgevendheid per investering te berekenen. Het bedrijf moet winst behalen om stabiliteit en gemakkelijk te betalen aandeelhouders te garanderen. De winstgevendheid wordt berekend om de verdiende winst te bepalen. Er zijn drie verschillende manieren om de berekening van de rentabiliteit te maken.
– Rentabiliteit eigen vermogen (REV)
– Rentabiliteit totaal vermogen (RTV)
– Rentabiliteit vreemd vermogen (RVV)

Interne winstgevendheid

Het verschil tussen de interne winstgevendheid en de netto contante waarde is dat een percentage wordt berekend voor de interne rentabiliteit. beleggingsbeslissing wordt genomen op basis van een berekening van de gemiddelde boekhoudkundige winstgevendheid. Rekening wordt gehouden met toekomstige geldstromen die voortvloeien uit de investering, die verschillende dingen kunnen omvatten. bijvoorbeeld de investering in nieuwe machines in een fabriek, waarbij investeringen worden gedaan in vaste of vlottende activa.

Gemiddeld geïnvesteerd vermogen

Het gemiddelde geïnvesteerde kapitaal is het bedrag dat gedurende een bepaalde periode is bijgedragen en bepaalt vervolgens hoe hoog dit bedrag was aan het begin van de periode en aan het einde van de periode. Dan wordt het gemiddelde bepaald. voor investeringen in machines of andere activa is het de bedoeling bepaalde doelen te bereiken.
Er is een machine gekocht voor € 10.000. De restwaarde is € 2.000, -. In totaal gaat de machine 4 jaar mee.
Het gemiddeld geïnvesteerd vermogen in jaar 1 = € 10.000 (startperiode) + € 8.000 (einde periode) -> deel door twee is € 9.000, –
De vermindering van € 2.000 in de betreffende periode is het resultaat van afschrijvingen die zij berekenen aan de hand van de aanschafwaarde € 10.000, minus restwaarde € 2.000, = € 8.000. De machine gaat 4 jaar mee, dus € 8.000 / 4 = € 2.000.

Hefboomeffect rentabiliteit

Deze rentabiliteit houdt in dat hogere rendementen worden behaald dan de rente op het vreemd vermogen. Als de winstgevendheid van het totale kapitaal hoger is dan de winstgevendheid van het vreemd vermogen, is er sprake van een positief hefboomeffect en in het geval dat de kapitaalwinstgevendheid lager is dan het negatieve hefboomeffect is er een negatief effect. Hoe groter het aandeel vreemd vermogen, hoe groter het hefboomeffect.